ÖLMƏK ŞAİR ÜÇÜN

QORXULU DEYİL

Od olub Günəşdə, Ayda yaşayar,

Su olub dənizdə, çayda yaşayar,

Özləri ölsə də, sözləri ölməz

Dünyada belə bir qayda yaşayar –

Ölmək şair üçün qorxulu deyil!

Adı nəsillərin sözündə qalar,

Qəlbində, ruhunda, gözündə qalar.

Nəfəsi torpağın bərəkətində

İşığı göylərin üzündə qalar –

Ölmək şair üçün qorxulu deyil!

Zamanın yazından, qışından keçər,

O, qışdan adlayar, qış ondan keçər.

Dönməz əqidəli, sönməz inamlı,

Məsləki yolunda başından –

Ölmək şair üçün qorxulu deyil!

Qəm onu yaralar, dər onu çapar,

Beynində qovğalar, tufanlar qopar.

İnadı dağıdar daş zindanları

Lap ölümdə belə, ölməzlik tapar –

Ölmək şair üçün qorxulu deyil!

Gah zildə danışar, gah enər pəsə,

Ömürdür nəğməyə, qanaddır səsə.

Yenidən başlasa Nuhun tufanı,

İsrafil surunu çalmaq istəsə

Ölmək şair üçün qorxulu deyil!

Üstünü fəlakət alsa dünyanın,

Danışan dilləri lalsa dünyanın,

Sözü yaşatmağa bu yer üzündə,

Bircə danışanı qalsa dünyanın –

Ölmək şair üçün qorxulu deyil!