HƏR ÜÇÜMÜZ

Ürək məni sizin evə gətirən zaman,

Payız fəsli, xoş havalı bir axşam idi.

Hardan desək toy sözünün üstə gəlirdik,

El-obatək könlümüzdə toy-baram idi.

Saat gəlib neçə olub, neçə bilmədik,

Bircə sözdən həyəcansız keçə bilmədik.

Necə gəldi, necə getdi gecə bilmədik,

Bizi belə alışdıran arzu-kam idi.

Təbiət də lap olmuşdu şair xəyallı,

Oxşayırdı könlümüzü yaşıllı, allı.

Eşq o anda süzülürdü şəkərli, ballı,

İçən oğul istəyirdi dolu cam idi.

Unutmaram o gecəni, o əziz anı,

Ulduz kimi arzuların yox idi sanı.

Hər üçümüz bir istəyə vermişdik canı,

Danışan mən, alışan sən, yanan şam idi.