HAYIF SƏNNƏN

Ruhum sözün dərgahına

Uyub sənnən, ay Zəlimxan.

Nə ürəyim, nə də könlüm

Doyub sənnən, ay Zəlimxan.

Yaylaqlarda qurdum binə,

Yaşamadım sinə-sinə.

Həyat məni yaman günə

Qoyub sənnən, ay Zəlimxan.

Cocuqkən sevdim izini,

Öpdüm çeşmənin gözünü.

Təbim sözün əl-üzünü

Yuyub sənnən, ay Zəlimxan.

Gözəldir göylər kanında,

Pərvanə şəmin yanında.

Çoxu şeir meydanında

Sayıb sənnən, ay Zəlimxan.

Təbriz dərdi-qəmi dadan,

Qədrini nə bilər nadan.

Vaxtsız köçdün bu dünyadan

Hayıf sənnən, ay Zəlimxan.

Təbriz İMAN