Təltifləri və mükafatları
Kitablar
Məqalələr
Deyilənər
Şeirlər
Kitabları
Məqalələri
Müsahibələri
Şeirləri
Biblioqrafiya
Şəkillər
Portretlər
Tədbirlərdə çəkilmiş
Doğmalar arasında
Səfərlərdə
Zəlimxan Yaqub - 65
Video
Audio
Sözlərinə yazılmış mahnılar
Audio
Məqalələr
DAĞLAR VERİB BAŞ-BAŞA
1988-ci ilin son günlərini xatırlayıram. O zaman SSRİ Ali Sovetinin sədri Andrey Qromıko özünün ikicildlik “Памятное” kitabını Kremldən Neftçalaya – atama avtoqrafla hədiyyə göndərmişdi və elə təxminən həmin ərəfələrdə atam SSRİ Xalq Təhsili işçilərinin I Ümumittifaq qurultayında iştirak etmək üçün Moskvaya yola düşmüşdü. Ailədə çoxdan bəri öyrəncəli olduğumuz hadisələrin davamı kimi bu iki hadisə də bizdən ötəri qeyri-adi və gözlənilməz deyildi...
BİR “RUHANİ” HAVASI MƏNİM YASİNİM OLSUN VƏ YAXUD İÇİNDƏ İŞIQ GƏZDİRƏN ADAM
Zəlimxan saza sarılıb oxuyurdu. Bir oydu, bir də mən. Zəlimxan yerdən aralaşıb gedirdi. İlahi bir anıydı. Saz ilə sözün sehri birləşmişdi. İnsan ruhunun gözəlləşdiyi anıydı. Göyü sevib yerin adamı olmaq çətinmiş, qardaş! Mən ədəbiyyat, xüsusilə də poeziya haqqında fikri mütəmadi olaraq dəyişən bir adamam. Bir vaxtlar mən də şeirin Allaha oxunan dua olduğunu düşünürdüm. Bu halda bütün yaradıcılığı Allaha etiraz üstündə köklənən Nəsimi, üsyançı Cavid şair hesab olunmamalıdır.
DOĞRU YOLDA
Gənc şair Zəlimxan Yaqubovun şeirlərini təxminən 1970-ci ildən izləyirəm. Onun «Ədəbiyyat və incəsənət», «Azərbaycan gəncləri» qəzetlərində, «Ulduz» və «Azərbaycan» jurnallarında və başqa mətbuat orqanlarında çıxan şeirlərinin, demək olar ki, əksəriyyətini oxumuş və yeri gəldikcə, fikirlərimi müəllifə söyləmişəm. Zəlimxanın şeirləri mözvü cəhətdən müxtəlif və onların bədii həlli baxımından rəngarəngdir.
“...ƏBƏDİ PROMETEY, ƏBƏDİ SƏMƏNDƏR QUŞU...”
Bu gün biz sevimli şairimiz Zəlimxanın evində unudulmaz çağlar yaşadıq. Mən vaxtilə bir şeir yazmışdım – «Zəlimxan sarayında». Onda birinci mərtəbədə yaşayırdı. Qanlı gölün yaxasında. İndi bu, artıq qəsr deyil, saray deyil. Ona görə də bunu bir az da qüvvətləndirmək üçün deyək, «Zəlimxan kəhkəşanı»ındayıq. Zəlimxan yeganə şairdir ki, Azərbaycanda heç bir təbliğata ehtiyacı yoxdur. İnciməsin Mikayıl, aktyora da ehtiyacı yoxdur.
ZƏLİMXAN MÖCÜZƏSİ
Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının ən görkəmli nümayəndələrindən olan Zəlimxan Yaqubun yaradıcılığında son zamanlar böyük keyfiyyət sıçrayışı baş vermişdir: onun üç poeması da bu sıçrayışdan, bu dönüşdən, bu yüksəlişdən xəbər verir. «Rəsul Həmzətova məktub», «Açın ürəyimi, həkimlər, açın!», «Sizi qmamıram» poemaları təkcə Zəlimxan Yaqubun deyil, həm də bütövlükdə, Azərbaycan ədəbiyyatının böyük uğuru sayılmalıdır.
ÖZ SƏSİNDƏ ÜZƏN ŞAİR
Şeirlərimdə hərdən zilə qalxmaq istəmişəm. Öz bəm musiqimdən bəzən yorulub, bəzən də qələmimi sınağa, imtahana çəkmək məqsədi ilə. Amma görmüşəm ki, yuxarı pərdələrdə oxumaqdan ötrü ya Allahdan istedad mandatı almalısan, ya davarlığının sazını bu kökdə sazlamalısan. Bəmin öz əzabı var bu dünyada, zilin öz məşəqqəti. Bəmin sevinci olduğu kimi, zilin də öz səadəti var. Təki, səmimi olasan. Öz səsində üzməyi bacarasan. İstər zil olsun, istər bəm... Zəlimxan Yaqub!
ƏZİZİM ZƏLİMXAN!
«Aşıq Hüseyn Saraclı dastanı»nın mənə göndərdiyin əlyazmasını get-gedə artan bir maraq və həvəslə oxudum və səni ciddi (həm də prinsipial!) yaradıcılıq uğuru münasibətilə ürəkdən təbrik edirəm. Mən nə üçün bu əsəri ciddi (və prinsipial!) yaradıcılıq uğuru hesab edirəm? Çox qısaca, ona görə ki: 1. Azərbaycan ədəbiyyatında şairlərin də, nasirlərin də, hətta sovet dönəmi «oçerk ustaları»nın da bəzən «dastan» adlandırdıqları bir çox nümunələr olmasına baxmayaraq, «dastan» yalnız
AĞSAQQAL UŞAQ
Təxminən 30 il bundan qabaq hörmət etdiyim kənd adamlarından biri Zəlimxan haqqında dedi: “Ağsaqqal uşaqdı... “ Yadımdadı, düşüncəmdə qəribə hisslər dolaşdı... Qədim uşaqdı, yəqin ona görə belə deyirlər. Qədim uşaq ... yəni yaşından qat-qat yaşlı görükən, üzü-gözü dərdə, ağrıya tanış olan, uşaq üçün çətin də olsa susmağı bacaran, daha çox böyüklər məclisinə can atan, çox-çox qədimlərin və sonraların olan-qalan mərifətini-hörmətini yaşadan uşaq – Adam.
LİRİK POEZİYANIN EPİK LƏNGƏRİ
Milli özünüdərkin ən mühüm vasitələrindən biri şifahi xalq ədəbiyyatına və klassik poeziyaya qayıdışdır. Əlbəttə, milli məni dərk etmək üçün keçmişə qayıtmaq yeganə yol deyildir. Daha doğrusu, müasir milli mən, heç şübhəsiz, keçmişdəkindən xeyli fərqlidir. O, keçmiş tarixi mərhələlərdəki milli məni genetik olaraq özündə saxlayan, lakin həm də yeni dövrün acılı-şirinli töhfələrini ehtiva edən bütöv mədəni-mənəvi bir sistemdir. Lakin itirilmiş, unudulmuş mənəvi dəyərlər də var.
BÖYÜK ŞAİRLƏR PEYĞƏMBƏRLƏRDƏN SONRA GƏLİR
Azərbaycan poeziyasının geniş səmasında bir ildırım çaxdı, bir Günəş parladı... Gur səsi, ətrafı bir anda nura qərq edən poetik enerjisi ilə şeiri geniş meydanlara, böyük auditoriyalara çıxardı... Və öz içinə qapılmış, fərdi hisslərin məhbusuna çevrilməkdə olan ədəbiyyatı dar sinələrin məhbəsindən qurtararaq minlərin, milyonların mənəvi istifadəsinə verdi. O, yalnız “öz şeri”ni yazıb-oxumaqla kifayətlənmədi, nə qədər böyük istedad sahibi olsa da, yalnız özündən demədi, Azərbaycan xalqının
1
|
2
|
3
|
4
|
5
|
6
|
7
|
8
|
9
|